Hülya Toprak
Haberdiyarbakir.Org// Columnist
İletişimhaberdiyarbakir.org@gmail.com
Çok zaman oldu, elim kalemle buluşmayalı ; gözlerim o denli dağınık ki şimdi! Manasına bile yansıyan bir duruşu var adeta an ve an değişen bedenin resmine ayna tutarcasına… O denli çok özletti ki mutluluk savunmasını, mutsuzluğu nimet saymayı, beteriyle avunmayı avuçlarımıza sığmayan o denli ihtiyaç tüketimini durduramamanın acizliği çantalara kitap sırtlanmış çocuk için hiçbir şey yapamamanın burukluğu yavrusuna koşan memesi süt kalmamış kedisine kadar acıyı hiçlikle kapatıyor.’’ Her avuntu er geç her şey bitecek diye !’’ Tam bir mutluluk yok, hiç olmadı ki zaten diye diye avutuyorum. Kışın ısınmayan, ısınamayan evleri . Acısını konuşmak ayrı, yaşamak apayrıdır. Gözlerim, baharı arıyor şimdi ! Bahar, ücretsiz veriyor nimetini ; hava paketlense alırdı, reonlarda yerini. Doğadan çaldığımız ve aldığımız kadarız şimdi!
Doğa, herkese eşit şans ve şartlarla yönelir. Tamamlanmayan her iş büyüyor maalesef ! Kartopu gibi, üstümüze düşüyor adeta ... Şehirler, ucu açık yoksun bir büyümede, dahası insanlar mutsuz gibi bu aralar; oysa ki hep çalışan mücadele eden ve okuyan insanlarız, aslında . Günü kurtarma çabası, tıkış tıkış otobüslerin içinde onlarca nefesin eşliğinde ilerleyişlerimizin yanı sıra lüks ortamlar var tabi- cazip reklamlar, en uç yaşantılar bu panoramaya dahil .Sanırım, yavaş yavaş yazmak lazım ücra ve sıkışık mahallelerdeki yaşam alanlarını, her mide hep doyar hep acıkır .İnsanlık ve biyolojik ortak noktamız: Ortak standartları yakalamamız peki? Dilenen çocukların okula şevki, Dilenen genç kadınların kaldırımlardan kalkması yardım değil topyekün bir sistemin ilerlemesi dileğiyle !…
Yorum Yazın