Efendim merhabalar. Çılgın bir zamandayız. Zamandan daha çılgın insanlar ile iç içe yaşıyoruz. Sonunda muhtemeldir ki bizler de çıldıracağız. Hiç poker oynadınız mı? Ya da karşı tarafa güç yettireceğinizi düşündüğünüzde elinizde bir veri olmadan kesin konuşmaya kalktınız mı? Hayatımız, oynanan oyunlar içerisinde geçiyor. Hayatımız, yapılan blöfleri bile bile izleyerek geçiyor. Yapılanın blöf olduğunu biliyoruz. Kazananın biz olmayacağımızı da biliyoruz. Blöfe aldanmamamız gerektiğini zaten yola çıkmadan biliyoruz.
Peki, neden bile bile aldanıyoruz? Aldanma kavramı nasıl ‘’bile bile’’ hayata geçirilebilir? Gerçekten aldanmış olmamız için bilmememiz gerekmez mi? Evet, üzerine tartışılabilir. Ancak ülkemiz tarih, tıp, astronomi ve psikoloji kitaplarında yazılan şeylerle değil de görülen rüyalar, sıkışınca başvurulan yarı dini içerikler ile yaşamayı seçiyor. Konsere çıkanın elbisesi, mikrofonu alanın sözleri, klavyeye değenlerin tuşları ve daha nice saçmalıklar silsilesi bekliyor bizleri her daim. Gözünün üstünde neden kaşın var? Çünkü kaş, gözün üzerinde olur. Göz üstündekiler yerine kalp içindekilere, daha somut olmam gerekirse el üstündekilere odaklanmak lazım. Hrant gideli kaç yıl oldu? Hrant bir elbiseden değersiz midir? Hrant Adem ile Havva’dan yaşlı mıdır? ‘’Aleyhisselama aleyhisselem’’ diyen ve eksik dil bilgilerini, eksik din bilgilerini alakasız İtalyan kesim takımları arkasına saklayan Hacivatlar ve Açıkgözler neler yapıyor?
Ben konuşulanlara ‘’gündemi değiştirmeye gücü yetti mi?’’ diye bakıyorum. Facebook yorumlarını mecliste birbirlerine karşı kullananların bizleri temsil ettiği bir dünyada üzerine çok düşünmemiz gerektiğine de inanmıyorum. Düşüncemiz anlamsızlaştığı için düşüme eylemimizin kendisi anlamsızlaşıyor. Fonda aleyhisselama aleyhisselam diyen Arapça şarkılar ile her Cuma dudağımın kenarını kıvırıyorum. Her yazı bitiminde de kendimi bu ülkede Efruz olarak görülen ancak Vicdani olmaktan kurtulamamış milyonlar adına bir parça hüzünleniyorum.
Düşünmüyorum. Büyükler her şeyi bizden daha iyi düşünür, çok düşününce insanın kafasına zararlı fikirler üşüşüyor diyordu ahlak sahibi plak, Efruz olmanın son raddesinde ona hak veriyorum. ‘’Ne diyor keke bu çocuk?’’ diyenler Haldun Taner’in ‘’Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım’’ adlı oyun metnine göz atabilirler.
Geçen yıla göre daha az ısınıyor, daha çok üşüyor ve daha çok ödüyoruz. Geçen aya göre dolabı daha az dolduruyor, daha çok aç kalıyor ve daha fazla ödüyoruz. Geçen haftaya göre kelimelerimi daha çok seçmek zorunda kalıyorum. Daha az güvendeyim. Daha çok tehlikede hissediyorum. Geçen saate göre alım gücüm azalmıştı. Verilen zamların ömrü 20 günü bile bulmadı, ne yapıyoruz? Olumsuz olan arttıkça ödediğimiz miktar da artıyor. O halde paramız ile olumsuzluklar arasında pozitif bir korelasyondan söz edebiliriz.
Üşümemizin artışı, açlığımızın artışı, aydınlanmamızın artışı gibi şeylerden söz edebilirim. Evet, aydınlanma da olumsuz bir kavram benim için. Elektrik harcaması için bahsetmiştim. Ancak sağ olsunlar aydınlanmanın kendisini de olumsuz hale getirdiler. Büyüklerin hayat hikayelerinde yanlışların sırıttığı günler yerini doğruların sırıttığı döneme bıraktı. Kalan son üç beş doğru da yanlış olmayı doğrulaşma olarak algıladığı için kendini kaybediyor. Aydınlanma bizler için pahalıya patlıyor. Eğitim almak pahalı, kendi kendini eğitmek ise çok daha pahalı. Sanıyorum en pahalı olanı da aydınlanma aracımızın ta kendisi! Artık evlerinizin tavanına baktığınızda hangisi çarpıyorsa gözünüze! Tasarruflu ledleri öneriyorlar uzmanlar. Uzman olmayanlara sormak lazım işin aslını! Fırsat bulursanız Romanyalı dahi Eugène Ionesco’dan ‘’Gergedan’’ adlı oyunu izlemenizi isterim. Haftaya görüşene kadar ve bundan sonraki hayatınızın tamamı için hepinize ‘’gergedanlaşmamayı’’ diliyorum. Bi xatirê te! Ala rasi vel ayn!
Haydar Alper Eser
Haberdiyarbakir.Org// Columnist
İletişim haberdiyarbakir.org@msn.com
Yorum Yazın