Efendim merhabalar. Şubat ayında tekrardan başladığımız çarmıhın ilk mıhı ile sizlerleyim. Bugün öğrenirken eğleneceğiz ancak eğlenirken öğrenme devrini başkalarına kaptırmışız çoktan. Bu çirkin yazımda bu güzel ülkede sekiz yaşındaki çocukların ekonomik hesaplar yaptığından, dokuz yaşındaki çocukların nefret söylemlerini içselleştirdiklerinden, on yaşındaki çocukların soyut düşünme becerilerinin gasp edildiğinden ve altmışlarında yetişen çocukların da bunları ‘’al mikrofona söyle’’ dediğinden bahsedeceğiz.Olumsuz örnek oluşturabilecek harfler kullanmayacağız. Zira o harflerin sürüsünü her gün mikrofonlarla bizlere dinletiyorlar. Videoyu ilk izlediğimde şaşırmadım. Sonra şaşırmadığıma şaşırdım. Kısa süre geçinde şaşırmadığıma şaşırdığıma da şaşırmamam gerektiğini anladım. Benim şaşırmaların şaşırmamalarımla alay ederken video başa sardı. Durdurdum ve o sırada bulunan ev ahalisine (kulaklığımı çıkararak) şunu dedim:
Rahmetli Bandura, Büyük Adammış! Çocuklarımızı yıllardır yanlış şeyleri yapmaya zorladığımız ve bunları yapınca da alkışladığımız bir yetiştirme tarzı ile beraberiz. Amcaya pipini gösterip cinsiyetini meydana dökersen idin alkışlanır ve aynı amca tarafından genellikle maddi anlamda ödüllendirilirsin. Eşini mi aldattın, az önce gösterdiğin şeye sahipsen ‘’elinin kiri’’ oluverir her şey. Sadece cinsiyetçi olarak algılamayın bunları. Büyükleri taklit ettiğimizde ödüllendirmemiz gibi. Babamla namaz kılmaya çalışırken sevilirdim. Babamla tıraş olmaya çalışırken heyecanlanırdım. Babamın siyasi görüşünü meydanlarda mikrofonlara haykırırken ne yaptım?
Jenerasyonların harflere bölündüğü topraklarda harflerin birbirine fazlaca maruz kalması söylediği şeylerin anlamlarını bilmemelerine rağmen tepki olarak gelecek fikir yerine alkışın önemli görülmesi ne için? Daha da önemlisi, nereye kadar? Ailelere anahtar sallanıp alkışlanacak, bazı anneler kahraman ilan edilirken bazıları yuhlatılacak. Bazı insanların özel yaşamları yine mi her alana argüman hale getirilecek? Biri size saçınızla ilgili bir şey diyorsa sevinin. Zira zihninizi görmeyen bir andaval ile konuşuyor olabilirsiniz. Yaptığı açıklama ile bu konuda pişman olduğunu söyleyen yavrumuzun tıpkı pişman olduğunu söylemesine yol açan davranışları gibi bunun da birileri tarafından uygulanma fikri perdesi olduğunu düşünüyorum. Asıl problem yıllar sonra siyasi iklimin çok daha şiddetlenmesinin ardından baş gösterecek. Toplumsal ayrımlar, kutuplaşmalar, nefret söylemleri ve neticesinde Türkiye siyasal jargonunun pedagojiye olan sirayeti!
Diyebiliriz ki Bandura’nın sosyal öğrenmesi yerini ‘’siyasal öğrenme’’ başlığına bırakıp gidiyor. Diyebiliriz ki şimdilerde dokuz yaşın arkasına sığınan insanların pedagoji bilgisi yok. Diyebiliriz ki politikacı olmak için pedagojiye dair üç beş şey bilmek zorunlu olmalı. Diyebiliriz ki çocuklar için gelen sigara ve alkol yasakları aynı şekilde siyasete zorlanma, siyasal öğrenme ve beyin yıkanmaları için de geçerli kalmalı! Haftaya görüşene kadar hepiniz hain olabilirsiniz. Bunun için bir şey yapmanıza gerek yok. Mutfağa gidip su içip gelene kadar birilerince edilirsiniz. Aklımızı bulandırmayalım, bulanacak aklımız kaldıysa! Bi xatirê te! Ala rasi vel ayn!
Haydar Alper Eser
Haberdiyarbakir.Org// Columnist
İletişim haberdiyarbakir.org@msn.com
Yorum Yazın