Recep Özoğul
Haberdiyarbakir.Org// Columnist
İletişim haberdiyarbakir.org@gmail.com
Değerli okuyucularım, herkes memleketini çok sever. Bu çok doğal bir duygudur. Çünkü insan aidiyet duyduğu yere minnetle bağlıdır. Memleket, anneye benzer. Çünkü hem anne kucağında hem de memleket toprağında ancak insan kendini emniyette hissedebilir. Birçok sanatçı memleket sevgisini eserlerinde bir tema olarak işlemiştir. Örneğin, Nazım Hikmet'inMemleketim, Cahit Sıtkı Tarancı'nın Memleket İsterim, Edip Cansever'in Mendilimde Kan Sesleri, Ziya Osman Saba'nın Bu Sakin Öğle Vakti, Ahmet Erhan'ın Yurdum Gibi Yaralıyım şiirleri bu tema ile yazılmış en güzel şiirler arasında yer alır. Bu şiirlerin ortak özelliklerine bakıldığında şairlerin, memleket sevgisini kent, kasaba veyahut köy gibi belli sınırlar içinde düşünmedikleri, belli bir bölge ile sınırlamadıkları görülür.
Çünkü bu şairler, memleket sevgisini daha geniş bir çerçevede ve evrensel bir değer olarak ele almışlardır. Bundan dolayıdır ki son derece güzel ve eskimez şiirler yazabilmişlerdir. Diyarbakırlı günümüz şairlerinin şiirlerine göz atıldığına üzülerek görüyoruz ki yerellik tuzağına düşmekten kurtulamıyorlar. Aşırı romantik ve insanı irite eden bir duygusallıkla Diyarbakır üzerine şiirler yazıldığını görüyoruz.
Ve bu şairlerin şiirlerinde iki özellik göze çarpıyor: Birincisi eski Diyarbakır'a duyulan özlem, ikincisi ise Diyarbakır'ın tarihi mekânlarına yapılan göndermeler. Ancak şunu kabul etmeliyiz ki şiir, sınırları uçsuz bucaksız bir türdür. Ve şiir sadede bir kentin insanları için yazılmaz aksine bütün insanlık için yazılır. Elbetteki Diyarbakır üzerine, Siirt Üzerine, Konya üzerine, Van üzerine, İzmir üzerine ve daha birçok şehir üzerine şiirler yazılabilir. Ancak bunların edebi değeri, kalıcılığı, hitap ettiği kitle ve kalitesi üzerine oturup düşünmek gerekir. Mersin üzerine yazılmış bir şiiri Diyarbakırlı bir şiirsever ne derece merak edip okur ya da Kayserili bir kimse Diyarbakır üzerine yazılmış kaç şiiri uzun uzadıya okur bunu göz önünde bulundurmak şairin görevidir. Çünkü herkes için kendi memleketi mübarektir ve en güzeldir. Memleketleri yarıştırmanın yolu şiir olmamalıdır. Şairin ufku geniş olmalıdır. Dünyaya ve olaylara daha farklı ve bütünleyici bakabilen kişidir şair. Şiirin olmadığı yerde kuru otlar biter. Şair, çölleri gül bahçesine çeviren kişi olmalıdır. Sevgi ve saygılarımla.
Kalemine Sağlık