Recep Eser
Haberdiyarbakir.Org// Columnist
İletişim haberdiyarbakir.org@gmail.com
Üzüldüğümüz olayların sayısı her geçen gün artıyor.
Öyle ki artık üzüldüğümüz olaylara bile yetişemez olduk.
Bu yazımda sadece birkaç örnek vermek istiyorum.
Deprem olur,
Ama deprem olmadan önce,
Kolonlar kesilir. Dükkanlar genişletilir.
Demirler, çimentolar, kumlar çalınır.
Binalar yıkılır.
insanlar ölür.
Üzülürüz hem de çok üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Seller olur.
Ama seller olmadan önce alt yapıları yetersiz yaparız.
Nehir yataklarına yapılar yapılsın diye izinler veriliriz.
Sonra insanlar sel sularında can verir, kayıp olur.
Üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Bir otelde, bir binada, bir iş yerinde yangınlar olur.
Ama oralara yangın talimatlarını uygundur belgeleri veririz.
Yada bir çok eksikliği belli çıkarlar uğruna görmezden geliriz.
O yangınlarda insanlar, çocuklar, çalışanlar ölür.
Çok üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Sarhoşun biri geçer direksiyonun başına.
Ama ondan önce direksiyona geçmesine izin veririz.
Günahsız birini ezer, canına kıyar.
Üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Ormanlar yanar.
Onunla birlikte ciğerlerimiz tutuşur.
Ama ondan önce anız yakarız, sigara izmariti atarız.
İçki şişelerini savururuz ormanlık alanlara.
Büyümesi uzun yıllar alan ormanlarımızın cayır cayır yanmasına üzülürüz.
Sonra da çabucak unuturuz.
Yolda yürüyen gençler elektrik akımına kapılarak canından olur.
Ondan önce oradaki elektriği kesmeyiz.
Tellerin yerlerde olmasına izin veririz.
Sonra o gençlere üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Aileler tatile gider.
Çocukları havuzlarda boğulur.
Ama ondan önce gerekli tedbirleri almayız.
Cankurtaran yoktur ortalıkta.
Veya insandan kaynaklanan başka nedenler olur.
Üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Sokak ortasında bir kadın, bir çocuk, bir adam, bir yaşlı darp edilir,
Yaralanır yada ölür.
Ama ondan önce bunları yapanların sokaklarda gezmesine izin veririz.
Üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Kadınlara, kızlara tacizde bulunulur yada tecavüz edilir.
Küçücük yavrularımızın bedenlerine dokunulur.
Ama ondan önce bundan önce bu iğrençlikleri yapan sapıkların az cezalar almasını sağlarız.
Buda diğerlerine güven verir.
Duyunca üzülürüz, kızarız.
Sonra unuturuz.
Yeni doğan bebekler para için öldürülür.
Ama ondan önce bunların olmasına izin veririz.
Yeterli denetimleri yapmayız mesela.
Sonra üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Sokak hayvanlarına işkenceler edilir. Canlarına kıyılır.
Ama ondan önce bunlar için yeterli kanunlar çıkarmamışızdır.
Haberlere düşünce haberimiz olur.
Üzülürüz.
Sonra unuturuz.
Bir yerde bombalar patlar.
Ama ondan önce bu bombalara silahlara çok rahat ulaşmalarını sağlarız.
Sonra insanlar ölür.
Üzülürüz.
Unuturuz.
Terörist bir devlet sözde savaş adı altında,
Bebekleri, çocukları, kadınları, yaşlıları öldürür, aç bırakır, kış soğuğunda onları evsiz bırakır.
Ama ondan önce birçok devlet bu terör devletine yardım eder, silah verir.
Olanları görünce üzülürüz.
Sonrada unuturuz.
Daha birçok olumsuz olayı duyarız.
Üzülürüz
Unuturuz.
Birde bunların içinde her insanın kendi dertleri var ya.
İşte onlar da işin cabası diyelim.
Ne kadar çok üzüldüğümüzün,
Ve ne kadar çabuk unuttuğumuzun farkın damıyız acaba?
İnsanoğlu çok çabuk unutan bir varlıktır.
Unutmamak gerekir.
Çünkü unutursak tekrar yaşarız.
Hem de daha kötüsü yaşarız.
Birçok şeyin unutulmaması dileğiyle…
Yorum Yazın