Recep Eser
Haberdiyarbakir.Org // Columnist
İletişim haberdiyarbakir.org@gmail.com
Turistik bir yere gitmek için belediye otobüsüne bindik. Gençler otobüste oturmuş eğlenceli bir şekilde yolculuk ediyorlar. Otobüs şoförü yolda durdu ve birkaç yolcu aldı. Yolculardan biride yaşlıca bir teyzemiz idi. Otobüste oturacak yer kalmamış, teyzemiz de benim gibi ayakta kalmıştı. Otobüs giderken teyzemiz ayakta gitmenin eziyeti ile yoluna devan ediyordu. Oturmuş bir genç kızımızdan yer istedi. Yavrum müsaade edersen oturayım. dedi Genç kızımız hiç oralı olmadı ve duymazlıktan geldi.
Teyzemizi duyan diğer gençler de kimi uyuyor numarası yaptı, kimi oralı olmadı. Teyzemiz otobüsün arkasına doğru ilerledi. Olaya şahit olan orta yaşlı bir abimiz teyzemize yer verdi ve teyzemiz oturdu. Teyzemiz gençlerin yanından uzaklaşınca gençler konu hakkında konuşmaya başladılar.
Yer istediği genç kızımız ağzını yüzünü büzerek tuhaf bir Türkçe ile Bende yer istiyor dedi arkadaşına. Ben mecbur muyum yer vermeye? Kusura bakmasın ama bu şekilde gidemiyorsa otobüse binmesin. Ah be güzel kızım Oda ister taksiyle yada özel araçla gitmeyi elbette. Ama belli ki durumu otobüse binmeye yetiyor ki biniyor bu otobüse. Ayrıca otobüste büyüklere, gazilere, hastalara, çocuklu yolculara ve hamilelere yer vermek bir saygı kuralı hatta zorunluluktur.
Bu önce ailede sonra okulda öğretilen insanın hayatı boyunca aklından çıkarılmaması gereken bir olgudur. Maalesef bu ve bunun gibi gençlerimiz Z kuşağı diye yanlış bilgilendirilmiş hatta kandırılmış gençliğin bir örneğidir. Birde yaşlı vatandaşlarımızı görür görmez yerini vermek için adeta birbirleri ile yarışan pırlantalarımız var. Onlara, onları yetiştiren ailelere ve öğretmenlere sonsuz Teşekkürler…
Yorum Yazın